سوالی که اینجا پیش میاد این است که چرا هواپیما ها در ابرهای خاکستر آتشفشانی قادر به پرواز نیستند. علت اینجاست که غبار های آتشفشانی حاوی مقادیری از شیشه هستند که باعث می شوند موتور هواپیما خاموش بشود. چون هواپیما برای تولید انرژی میزان بالایی هوا را می مکد، این ذرات شیشه در موتور ذوب می شوند و به قطعات موتور می چسبند و باعث خاموش شدن موتور می شوند. دمای ذوب این ذرات ۱۱۰۰ درجه سانتی گراد است در حالی که دمای درون موتور هواپیما ۳۰۰ درجه بیشتر از این میزان است. نتیجه ی اتصال شیشه ها با لوله های سوختی و پره های توربین چیزی جز خاموش شدن موتور هواپیما نیست.
همچنین این شیشه ها در ارتفاعات بالا به یک دیگر می چسبند و ذرات بزرگتری را ایجاد می کنند ولی در سطح زمین از یکدیگر جدا هستند و تاثیری بر روی ماشین و قطار و کشتی ندارند.
بر اساس شرکت هواپیما سازی بویینگ در سه دهه ی گذشته تقریباً ۹۰ سانحه ی هوایی به علت ورود غبار های آتشفشانی در موتور هواپیما ها رخ داده است که بدترین آنها مربوط به پرواز شماره ی ۹ شرکت هوایی بریتیش ایر ویز از لندن به نیوزیلند در سال ۱۹۸۲ بود. در این سانحه هواپیمایی بویینگ ۷۴۷ به درون غبار های فوران شده از آتشفشان گالونگونگ در اندونزی رفته و هر چهار موتور آن از کار افتادند. البته این سانحه تلفات جانی نداشت و پس از افت ارتفاع ۲۳ هزار پایی هنگامی که شیشه ها سرد شده و از موتور خارج شدند، خدمه ی هواپیما توانستند آن را روشن کرده و در جاکارتا فرود بیاورند